Ισίδωρος Ζουργός“Αποσπάσματα από το βιβλίο του ωκεανού”
εκδ. Πατάκη,
1η έκδοση 2000, 2η έκδοση 2007
Ένας παραμυθάς αφηγείται τις ατελείωτες ώρες του πλου μέσα στο Αιγαίο ιστορίες από διάφορες εποχές και κόσμους. Οι ιστορίες αυτές, παραμύθια που διατηρούν την ατμόσφαιρα του Σεβάχ και των ταξιδιωτικών ιστοριών άλλων εποχών, είναι το ίδιο ανούσιες όπως και η υπόλοιπη ιστορία. Πολλή ατμοσφαιρικότητα συν λίγη ποιητικότητα, ώρες ατελείωτες αναγνωστικής ανίας που δεν έχει μια ορατή κατάληξη… Δεν μπορώ να πω ότι ο συγγραφέας δεν ξέρει να γράφει· τον σκοπό αναζητώ και χωρίς αυτόν πλέω κι εγώ υπήνεμος, χωρίς τα πανιά μου φουσκωμένα, χωρίς κουπιά ή μηχανή, σε μια ράθυμη, χλιαρή θάλασσα, στάσιμη και ακίνητη.
Όλο και πιο συχνά νιώθω να χάνω ώρες πολύτιμες στην ανάγνωση βιβλίων που γράφτηκαν με πολύ κλειστά κριτήρια σπουδαιότητας, σαν να γράφονται για ένα κοινό στο οποίο δεν ανήκω. Όλο και πιο πολλοί συγγραφείς καταγράφουν τον κόσμο με τη δική τους ματιά, όλο και πιο πολλοί από αυτούς εκδίδονται και όλοι εμείς οι αναγνώστες πλέουμε σε μια λιμνοθάλασσα ατελείωτων σελίδων που δεν μας πάνε πουθενά.
Είθε κάθε βιβλίο να βρει το αναγνωστικό κοινό του και κάθε αναγνώστης μόνο τα βιβλία που θα τον ξεσηκώσουν, θα τον ταξιδέψουν μαγεύοντάς τον, θα τον προβληματίσουν, θα τον σαγηνεύσουν…
Ας είναι πιο καλοτάξιδο το καινούργιο βιβλίο του συγγραφέα με τίτλο "Η Αηδονόπιτα".
Πατριάρχης Φώτιος
3 comments:
Δεν πρωτοτυπω αλλά πώς να μην το σκέφτεσαι κάθε τόσο και να μην απορείς: Μα π ό σ ο ι Έλληνες γράφουν και π ό σ ο ι διαβάζουν; το εχει κανεις μελετησει σοβαρα, τι σημαινει αυτο το παράξενο κοινωνικό φαινόμενο;
Πολύ ωραίο βιβλίο ο γιος του Μπίλι Μπλου της Νένης Ευθυμιάδη που μόλις διάβασα. Έχετε ένα παλιό ποστ, του Γενάρη νομίζω, θεωρώ άκαιρο να αφήσω τώρα εκεί σχόλιο, αλλά ήταν πολύ ευχάριστο και συγχρόνως δυνατό βιβλίο, με πολλά επίπεδα ανάγνωσης, ωραιότατους χαρακτήρες (ένας κι ένας, δεν τους ξεχνάς ποτέ) και ανατρεπτική ιδεολογία γενιάς σίξτις-σέβεντις που φοβάμαι ότι λίγοι νεότεροι θα μπορέσουν να συλλάβουν. Μια αύρα από ταινίες του Νικολαϊδη στο πιο γλυκό και χάπι εντ. Δεν ειχα ξαναδιαβάσει Ευθυμιάδη και εντυπωσιάστηκα, πολύ ευφυής, με ισχυρη προσωπικότητα και μεγάλη μαστόρισσα.
Μέσα στη ράθυμη θάλασσα -τη χλιαρή και κούφια -το λογικό του βαρύθυμου αναγνώστη βαραίνει χωρίς αεράκι σωστικό να πνεί...Ομως Στα "αποσπάσματα απο το βιβλίο του Ωκεανού" του Ζουργού ο ρυθμός του κόσμου του εκδυτικισμένου όντος μοιάζει ν΄αλλάζει καθώς τα παραμύθια τα ξωτικά και η -μη- περιπέτεια η -μή- δράση έχουν τον πρώτο λόγο .Ανατολίτικοι θρύλοι και ρυθμοί .Βαρύθυμοι σαν νύστα του φιδιού.Αν δηλητηριάστηκε απ΄αυτά ο κ.Φ. Πατριάρχης που πολύ ευγενικά και δόκιμα έγραψε γι αύτό το βιβλίο όφείλω κι εγώ να καταθέσω την περι του αντιθέτου γνώμη μου και να υποβάλω ένσταση με σημασία για την αναφερθείσα "ολίγη ποίηση".Δηλαδή πόσα πιο καλογραμμένα μπαρόκ-βιβλία (εννοώ τα πλουμίδια της γλώσσας και τα διαβάσματα που το προϋποθέτουν) έχουν γραφεί τελευταία;Η ¨"αηδονόπιτα" οστόσο μάλλον είναι ήδη καλοτάξιδη (βλέπε ευπώλητα των Κυριακών) παίρνοντας ρότα κι απ΄την μοναχική και σιωπηλή πορεία της "σκιάς της πεταλούδας" του ίδιου συγγραφέα που μετράει την 19η έκδοση.
Με τιμή και συγγνώμη για τη φλυαρία αλλά ως ένθερμος απάντησα και χαιρετώ
Ε.Τσίγκας- Θεσσαλονίκη
Αγαπητέ Ε. Τσίγκα, ο λόγος σου και η ήπια στάση σου δεν μπορούν παρά να συναντήσουν την κατανόηση της ευαρέσκειάς σου για το βιβλίο. Ωστόσο:
α) ωραίοι οι ρυθμοί αυτοί αλλά όχι για ένα αλυσιδωτό μυθιστόρημα (θα μπορούσε να κάνει τις ιστορίες του διηγήματα κι έτσι κι εμείς να τις κρίναμε αλλιώς).
β) το ότι παράγονται πολύ πιο μπαρόκ και πλουμιστά βιβλία δεν με κάνει να δέχομαι το ίδιο χαρακτηριστικό, έστω και μετριασμένο, ως προσόν, και
γ) το αν είναι καλά ή όχι τα άλλα του βιβλία δεν λέει κάτι για το παρόν.
Καλά διαβάσματα
Πατριάρχης Φώτιος
Post a Comment