Saturday, December 30, 2006

Χυμός μήλο: μικροαπολογισμός 2006

Μικροαπολογισμός 2006

Ο Κούρτοβικ είχε παραδεχτεί πως ακόμα και ένας επαγγελματίας κριτικός, όπως ο ίδιος, δεν μπορεί να διαβάσει πάνω από 50-60 βιβλία τον χρόνο. Ο χρόνος που εκπνέει οσονούπω δεν είχε το βιβλίο που να κάνει μπαμ -δεν ξέρω καν αν κάποιο απ΄όσα γράφτηκαν μπουν ποτέ στον κανόνα της ελληνικής ιστορίας της λογοτεχνίας- αλλά ήταν πλουσιότατο σε τάσεις και σε εύρος ποσότητας και σε εύρος ποιότητας. Η ελληνική παραγωγή παρουσίασε παλιούς και νέους συγγραφείς, πολλοί από τους οποίους προσπάθησαν να αλλάξουν είδος και ύφος γραφής. Αν δει κανείς τις κατηγοριοποιήσεις των εφημερίδων, θα ανακαλύψει πως εκεί που έμπαινε παλιότερα ως ξεχωριστή κατηγορία το ιστορικό μυθιστόρημα, τώρα όλο και πιο συχνά ταξινομείται ξεχωριστά το αστυνομικό μυθιστόρημα που έχει κερδίσει το ελληνικό κοινό τα τελευταία δέκα χρόνια.
Κρατάμε αυτές τις πρώτες σκέψεις και θα επιστρέψουμε με το νέο έτος με λεπτόμέρειες για τη χρονιά του 2006.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
και να ξέρετε πως το 2007 δεν φέρνει τίποτα καλό, αν δεν το φτιάξουμε μόνοι μας.

Πατριάρχης Φώτιος
30.12.2006

16 comments:

Anonymous said...

Προσυπογράφω το υστερόγραφό σας: επιτέλους κάποιος που δεν μας παραπέμπει, μεγάλους ανθρώπους, σε αγιοβασιλάκια.
Και δυο "λογοτεχνικές" σκέψεις:
α) Καλείται λογοτέχνης, θιασώτης της "μικρής φόρμας" ή του θεατρικού, να αποδώσει το θέμα των ενηλίκων που επιμένουν σε ονομαστικές γιορτές, Χριστούγεννα και γενέθλια ως άλλοθι για να συναντηθούν
β)Σήμερα μετά από πάρα πολλές μέρες άνοιξα τηλεόραση, να δω πως "γιορτάζει" ο κόσμος την Πρωτοχρονιά. Είδα την εκτέλεση του Σαντάμ Χουσείν. Δεν θα πω τι αισθάνθηκα, θα πω μόνο ότι, χωρίς μιζέριες, ας είμαστε περήφανοι που ανάμεσά μας γεννήθηκε και μεγάλωσε η grande dame Σώτη Tριανταφύλλου. Που έγραψε τη "Συγχώρεση"
"Καλή χρονιά" αγαπητέ φίλε και αξιοσέβαστοι μπλογκοεπισκέπτες...

Πάπισσα Ιωάννα said...

@ pelegrina
Οι ευχές μας να μη μείνουν μόνο ευχές. Ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω από τα σχόλιά σου το α).
Όσο για την εκτέλεση του Σαντάμ, μπορώ να πω ότι η ανθρωπότητα δεν έχει ξεπεράσει ακόμα τον μεσαίωνά της και η λογοτεχνία δεν μπορεί (;) να αλλάξει το σκηνικό.
Καλή χρονιά
με μεγαλύτερη αισιοδοξία.
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

εννοώ ότι η ανάγκη των σύγχρονων ανθρώπων να συνευρίσκονται με χαζές δικαιολογίες -συν το ότι στην εποχή μας αυτές οι χαζές δικαιολογίες δεν είναι καν ατομικές αλλά έχουμε επιστρέψει σε έναν "νεοπαραδοσιακό" τρόπο ζωής- θα ήταν ενδιαφέρον θέμα για διαπραγμάτευση σε ένα διήγημα ή θεατρικό Φυσικά ούτε της εποχής μας φαινόμενο μόνο είναι ούτε αδιαπραγμάτευτο μέχρι τώρα είναι, αλλά πάντα υπάρχουν καινούργιες παραλλαγές, ήθη, αποχρώσεις. Και κυρίως είναι άσκηση για συγγραφείς και αναγνώστες, καθότι η λογοτεχνία μπορεί να μην αλλάζει(;) τη ζωή, αλλά μπορεί να τη σχολιάσει και να φωτίσει τις σαθρές όψεις της. Μετά εμείς, αν θέλουμε, την αλλάζουμε (τη ζωή)

limoods said...

Αυτό το υψωμένο δάχτυλο θα σας φάει, αγαπητέ πατριάρχα- γυμνασιάρχα.

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Πάπισσα Ιωάννα said...

@limoods
Καλή χρονιά.
Απορώ πού διέκρινες υψωμένο δάχτυλο. Θα ήθελα πραγματικά να μάθω τις ενστάσεις σου και γενικά πιστεύω στον διάλογο. Η κριτική ούτως ή άλλως και ειδικά σε σύντομα μηνύματα φαίνεται απόλυτη.
Γι' αυτό ζητάω συγγνώμη.
Ωστόσο καλό είναι μην πεταμε πυροτεχνήματα, αλλά να καταθέτουμε όσο γίνεται πλήρεις απόψεις. Περιμένω.
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

Τα δικά μου τα σχόλια γιατί τα σβήνεις; Ε; Γιατί;

Anonymous said...

Γεια σου, Τζώνη...

Anonymous said...

Δεν σου 'χω πει, Τζώνη, να καθαρίζεις καλύτερα;
Αυτά γιατί τα άφησες; Ε;

Anonymous said...

Ξέρεις... εκείνη την πρώτη φορά... μετά σε ακολούθησα.
Ήθελα να σου μιλήσω. Διέσχισες κάθετα τη λεωφόρο, ήμουν
πίσω σου, άναψε το κόκκινο, έμεινα στη νησίδα.
Όταν πέρασα απέναντι είχες ήδη απομακρυνθεί, επιτάχυνα,
σε είχα φτάσει σχεδόν όταν έκλεινες την πόρτα του
αυτοκινήτου σου. Ένα σκούρο σεντάν, παρκαρισμένο
σε μια πάροδο της Αλεξάνδρας... Το θυμάσαι άραγε;
Ήμουν πολύ κοντά, αν σου φώναζα θα με άκουγες.
Αν φώναζα μόνο, αλλιώς όχι. Δεν φώναξα.
Δεν μίλησα καν...

Anonymous said...

Χρόνια πολλά, Τζώνη...
Έτσι αγαπημένοι να 'μαστε πάντα και
να σου χαρίζω πρωτόγνωρες συγκινήσεις!

Anonymous said...

Ταραντέλα μου το 'κανες το τάνγκο...

Anonymous said...

Τζώνη μου, χρόνια πολλά, γλυκέ μου
και ό,τι επιθυμώ...

Anonymous said...

Τζώνη μου... τι θα γίνει με μας;

Anonymous said...

χαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχχααχαχα
Άλλος για τη βάρκα μας;

Anonymous said...

Καλώς το Λάκη...